با وارد کردن حرارت زیاد به آب، بخار بوجود می آید که شامل دو گاز اکسيژن و هيدروژن می باشد. اگر انرژی بيشتری اعمال شود، ذاتاً خصوصيات دمايی و الکتريکی بخار تغيير خواهد کرد که به اين فرايند، يونيزاسيون گفته می‌شود و در آن، الکترون و يون‌های آزاد در ميان اتم‌های گاز ايجاد می‌شود. زمانی که اين اتفاق می‌افتد، گازی که تبديل به پلاسما شده، رسانای الکتريسيته خواهد شد زيرا الکترون‌های آزاد، براي انتقال جريان برق در دسترس خواهند بود. اصول رسانايی فلزات، در مورد رسانايی پلاسما نيز وجود خواهند داشت. مثلاً هر گاه شدت جريانی که از يک مقطع عبور مي‌کند کاهش يابد. مقاومت افزايش خواهد يافت. برای رسيدن به ولتاژ بالاتر، می‌بايستی همين مقدار الکترون از مقطع عرضی عبور کند و دمای فلز افزايش يابد. برای توليد گاز به همين مقدار پلاسما نياز است. اگر مقطع عرضی کاهش يابد گاز پلاسمای داغ ‌تری به‌دست خواهد آمد.